Mısıq «sälem» deydi
Kişkentay Arïna Otabektiñ tizesinde otıradı. Pyotya qonaq bölmege kiredi.
«Mine, Pyotya!» deydi Otabek Arïnağa. «Pyotya mısıq. Mısıq „myaw“ deydi.»
Biraq Pyotya tınış.
«„Sälem“ dep aytıñız, Pyotya.»
Eşteñe joq.
«Sen „sälem“ deysiñ be, Arïna?»
Qız eşteñe aytpaydı.
«Biraq äkeñ söyleydi. Ol „seni jaqsı köremin, gülim“ deydi.»
«Beka! Pochemu ty razgovarivayesh' sam s soboy?» Yurïy as üyde suraydı. Ol qazaqşa az ğana tüsinedi.
Otabek tıñdamaydı. Yurïy qonaq bölmege kiredi.
«Pa, pa,» Arïna söyleswge tırısıp jatır.
«Da, papa!»
«Seniñ papañ da söyleydi. Ol sonday-aq „seni jaqsı köremin“ deydi. Joq, ol „ya tebya lyublyu, zayka“ deydi.»
«Tvoya pravda.» Yurïy jımïydı. Ol Arïnanıñ mañdayınan süyedi. «I ya tebya lyublyu.» Ol Otabektiñ erninen süyedi. «Ty goloden? Ya khochu pitstsu. Ty?»
«Zvuchit zdorovo.»
Yurïy as üyge qaytadı. Pyotya Otabekke qarap mïyawlaydı. Sosın ketip qaladı.
«Endi Pyotya „saw bol“ dedi,» Otabek Arïnağa deydi. «Saw bol, Pyotya!»
«Beka! Prekrati i prikhodi vybirat' nachinki!»